مقاله: تکامل تدریجی رفتار در الگوریتم های ممتیک با استفاده از سازگاری در تقلید افراد جامعه

این مقاله در سال 2007 که توسط رامین اعیان زاده و دکتر محمد تشنه لب تدوین شده است در هشتمین کنفرانس سیستم های هوشمند که در دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شده، پذیرفته شده است.

در این مقاله معماری جدیدی برای الگوریتم های ممتیک ارائه شده است که نسبت به بقیه ممتیک های دیگر عملکرد بهتری دارد. همچنین در این مقاله روی پایداری روش کار شده است.

همان طور که می دانید به منظور بهبود عملکرد الگوریتم ژنتیک می توان از یک جستجوی محلی در کنار آن استفاده نمود که این روش مرسوم به الگوریتم ممتیک می باشد. یکی از مشکلاتی که الگوریتم های ممتیک دارند انتخاب نوع جستجوی محلی و همچنین میزان شعاع همسایگی برای جستجوی محلی می باشد. از طرفی هر چه شعاع همسایگی کمتر باشد جواب بهینه تری یافت می شود. ولی این کار به دلیل افزایش تعداد تکرار باعث می شود زمان اجرای الگوریتم به شدت افزایش پیدا کند.  

خودسازماندهی در هوش جمعی چیست؟

هوش جمعی چیست؟

این مفهوم از هوش جمعی گروهی از عوامل ساده ظهور پیدا می کند. مثال های کلی از هوش جمعی مانند غذا خوردن گروهی حشرات اجتماعی، حمل و نقل مشارکتی، تقسیم کار، لانه سازی حشرات اجتماعی و مرتب سازی و خوشه بندی جمعی. مثال های عینی تر از هوش جمعی لانه سازی زنبورهای اجتماعی، دفاع گروهی زنبور عسل و زندگی و غذا خوردن مورچه ها.

به منظور طراحی هوش جمعی در فناوری اطلاعات نیاز به شناسایی تحولات و تغییرات، درک به معنی مدلسازی کامپیوتری از زنیست جمعی و گروهی، مهندسی به معنی ساده سازی و تنظیم مدل برای برنامه های کاربری کامپیوتری.

تعریف خودسازماندهی:

یکی از اصول اصلی هوش جمعی خود سازماندهی می باشد که در سال 1999 بونابیو و همکارانش تعریف خودسازماندهی را در هوش جمعی به صورت زیر تعریف کرده اند: خودسازماندهی یک مجموعه ای از مکانیزم های پویا می باشد که به موجب آن ساختارها در سطح جهانی ظهور پیدا می کند که تعامل آنها در سطح پایین مولفه ها رخ می دهد.

چهار اصل از خود سازماندهی عبارت است از:

1. بازخورد مثبت (تقویت)
2. بازخورد منفی (به منظور ایجاد تعادل و ثبات)
3. تقویت نوسانات (غیر تصادفی، خطاها، حرکت تصادفی)
4. تعاملات چندگانه

ویژگی های سیستم های خود سازمان یافته

1. ساختاری است که با وضعیت همگن اولیه ظهور پیدا می کند.
2. همزیستی پایدار چندگانه که از حالت های پایدار متعدد تشکیل شده است.
3. حالت انتقال با تغییر قابل توجهی از رفتار سیستم رخ می دهد.